تا شقایق هست زندگی باید کرد

پشیمانی

 

آدمی تا چند خواهد گفت

آه که پشیمانم

هر زمان که گوهری رفت ز دست

ارزشش را داند

آدمی را تا چند

افسوس ز گذشته

آخر ز همه آه

سود حاصل گشته؟

منم ز گذشته پشیمانم

اینک ز دل و جانم

قدرت را دانم

بر گرد و ببین این دل

آیین عشق آموخت

در دایره گیتی

ز پشیمانی سوخت